Terapia bańkami
Metoda stawiania baniek polega na użyciu bańki jako narzędzia terapeutycznego, w której za pomocą ciepła (zazwyczaj płomienia) usuwa się powietrze z jej wnętrza, tworząc podciśnienie. Dzięki temu bańka przylega do powierzchni skóry w okolicy punktów akupunkturowych (腧穴 shùxué) lub innych miejsc wymagających zabiegu, wywołując bodziec cieplny oraz miejscowe przekrwienie, zasinienie (瘀血 yūxuè) lub powstawanie pęcherzy.
Najwcześniejsze wzmianki o tej metodzie pochodzą z dzieła „Zhou Hou Fang” (《肘后方》), gdzie stosowano bańki zrobione z rogów bydła do usuwania ropy i krwi w schorzeniach chirurgicznych. Dlatego też metoda ta była nazywana „metodą rogów” (角法) lub „metodą ssącą” (吸筒法).
Wraz z rozwojem praktyki medycznej udoskonalono materiały używane do wyrobu baniek, sposoby ich stosowania oraz poszerzono zakres wskazań. Obecnie używa się jej nie tylko w schorzeniach chirurgicznych, lecz także w niektórych chorobach wewnętrznych. Często łączy się ją z akupunkturą (针灸疗法 zhēnjiǔ liáofǎ), a jej działanie jest zbliżone do moksoterapii (灸法 jiǔfǎ).
I. Rodzaje baniek (罐的种类)
Istnieje wiele rodzajów baniek, z których w praktyce klinicznej najczęściej stosuje się następujące:
1、Bańki bambusowe (竹罐)
– wykonane z twardego, nieuszkodzonego bambusa w formie walca.
Zalety:
łatwo dostępne, tanie, lekkie i nietłukące.
Wady:
podatne na pękanie i nieszczelność, mają słabą siłę ssania.
2、Bańki ceramiczne (陶罐)
– wytwarzane z gliny, mają kształt podobny do bębenka.
Zalety:
duża siła przylegania.
Wady:
łatwo się tłuką i ulegają zniszczeniu.
3、Bańki szklane (玻璃罐)
– kuliste, z gładkim i szerokim otworem.
Zalety:
przezroczystość pozwala obserwować stopień przekrwienia lub zasinienia skóry w czasie zabiegu.
Wady:
kruche i podatne na stłuczenie.
4、Bańki próżniowe (抽气罐)
– wykonane z tworzywa sztucznego, z zaworem umożliwiającym odsysanie powietrza za pomocą pompki.